Αναπνοή

Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, για να ζήσουν, πρέπει να τρέφονται και να παίρνουν οξυγόνο. Η λειτουργία με την οποία ο οργανισμός παίρνει το οξυγόνο του ατμοσφαιρικού αέρα και αποβάλλει το διοξείδιο του άνθρακα σ' αυτόν είναι η αναπνοή.

Μπορούμε να παραβάλουμε ένα ζώο με μία ατμομηχανή. Όπως στη μηχανή ο άνθρακας καίγεται με το οξυγόνο του αέρα, που μπαίνει και σχηματίζεται διοξείδιο του άνθρακα, έτσι και η τροφή που παίρνει το ζώο ή ο άνθρωπος με τη βοήθεια του οξυγόνου που εισπνέει μεταβάλλεται σε διοξείδιο του άνθρακα και άλλα προϊόντα.

Κατά τη διάρκεια της καύσης ελευθερώνεται ενέργεια. Όταν καίγεται ένα γραμμάριο ζάχαρης, ελευθερώνονται 4 θερμίδες, ένα γραμμάριο λεύκωμα, 4,1 θερμίδες και ένα γραμμάριο λίπος 9,2 θερμίδες. Την ενέργεια αυτή τη χρησιμοποιεί ο οργανισμός για να κινηθεί, σαν θερμότητα κλπ.

Τα μέρη του σώματος του ζώου, στα οποία χρησιμοποιείται το οξυγόνο και παράγεται το διοξείδιο του άνθρακα, είναι τα διάφορα όργανα και οι ιστοί, δηλαδή το εσωτερικό του σώματος. Αντίθετα, η πρόσληψη του οξυγόνου και η αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα στο περιβάλλον, γίνεται στην επιφάνεια του σώματος.

Τα υγρά του σώματος, δηλαδή το αίμα και η αιμολέμφος, μεταφέρουν τα αέρια που παράγονται κατά την αναπνοή, από την επιφάνεια στο εσωτερικό και αντίστροφα.

Ανάλογα με το περιβάλλον, στο οποίο ζει το ζώο, είναι διαμορφωμένα και τα όργανα με τα οποία αναπνέει, τα αναπνευστικά του όργανα. Έχουμε δύο τύπους οργάνων: όργανα που χρησιμεύουν για την αναπνοή στο νερό και όργανα που χρησιμεύουν για την αναπνοή στον αέρα.

Έτσι στα ψάρια η αναπνοή γίνεται με τα βράγχια (σπάραχνα) που βρίσκονται στο κεφάλι δεξιά κι αριστερά μέσα σε δύο χαραματιές. Αναπνέουν το οξυγόνο που είναι διαλυμένο μέσα στο νερό, γι' αυτό έχουν τα βράγχιά τους συνέχεια σε επαφή με το νερό.

Το νερό, με το οξυγόνο που περιέχει, μπαίνει από τη στοματική κοιλότητα και ωθείται προς τα βράγχια. Η διείσδυση ξένων σωμάτων στα βράγχια εμποδίζεται, γιατί η κατασκευή τους είναι τέτοια που δεν το επιτρέπει.

Στα έντομα η αναπνοή γίνεται με τις τραχείες (τραχειακή αναπνοή). Αυτές είναι σωλήνες που ξεκινούν από την επιφάνεια του σώματος και φτάνουν στο εσωτερικό με διακλαδώσεις. Όταν χαλαρώνουν οι τραχείες, μπαίνει ο αέρας, κατόπιν πιέζονται τα τοιχώματά τους και ο αέρας βγαίνει. Μια ειδική διάταξη εμποδίζει την είσοδο ξένων σωμάτων ή υγρών.

Στα ερπετά η αναπνοή γίνεται με τους πνεύμονες. Τα σκουλήκια αναπνέουν με το δέρμα (δερμική αναπνοή). Τα πρωτόζωα με όλο το σώμα.

Τα πουλιά έχουν από όλα τα σπονδυλωτά τα τελειότερα αναπνευστικά όργανα. Οι πνεύμονές τους είναι μικρότεροι από τους πνεύμονες των θηλαστικών και εκτελούν λιγότερες αναπνευστικές κινήσεις. Μπορούν να πετούν πολλές ώρες, χωρίς να επιταχύνεται η αναπνοή τους. Οι πνεύμονές τους έχουν μεγάλη απόδοση και αυτό οφείλεται στην ιδιόμορφη κατασκευή τους. Η εισπνοή γίνεται με τη διεύρυνση του θώρακα.

Βλέπουμε άτι η μορφή των αναπνευστικών οργάνων, που υπάρχουν στα διάφορα ζώα, παρουσιάζει μεγάλες ποικιλίες. Ο άνθρωπος ανήκει στα θηλαστικά και, επομένως, η αναπνοή γίνεται με τους πνεύμονες.

Αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου

Στον άνθρωπο οι πνεύμονες βρίσκονται μέσα στο θώρακα, που χωρίζεται από την κοιλιά με ένα διάφραγμα. Αποτελούνται από τα κύτταρα και τις κυψελίδες, που έχουν τριχοειδή αγγεία γεμάτα αίμα. Η εισπνοή και η εκπνοή είναι οι δύο φάσεις της λειτουργίας της αναπνοής στον ανθρώπινο οργανισμό. Κατά την εισπνοή μπαίνει ο ατμοσφαιρικός αέρας στους πνεύμονες.

Το φαινόμενο αυτό συνοδεύεται με συστάσεις ειδικών μυών.

Έτσι το διάφραγμα κατεβαίνει και οι πλευρές κινούνται κάπως προς τα έξω και προς τα πάνω. Αυτό έχει σαν συνέπεια να μεγαλώσει ο χώρος του θώρακα και ο όγκος του αέρα των πνευμόνων και να ελαττωθεί η πίεσή του. Η πίεση του περιβάλλοντος είναι μεγαλύτερη από την πίεση του αέρα των πνευμόνων και ο ατμοσφαιρικός αέρας μπαίνει σε αυτούς.

Κατά την εκπνοή γίνεται η αντίθετη ακριβώς εργασία. Βγαίνει ο αέρας μαζί με το διοξείδιο του άνθρακα. Κατεβαίνουν οι πλευρές και ανεβαίνει το διάφραγμα. Τότε ο θωρακικός χώρος μικραίνει, ο όγκος του αέρα συμπιέζεται και η πίεσή του μεγαλώνει. Έτσι ο αέρας των πνευμόνων έχει πίεση μεγαλύτερη από την εξωτερική και γι' αυτό βγαίνει.

Κατά την εισπνοή ο αέρας ακολουθεί τον εξής δρόμο: Μπαίνει από τη μύτη ή από το στόμα. Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι πρέπει να προτιμάται η εισπνοή από τη μύτη, γιατί ο εισπνεόμενος αέρας καθαρίζεται από τα μικρόβια με τις τρίχες και με τη βλέννα. Κατόπιν οδηγείται στο λάρυγγα, στην τραχεία και τέλος στους πνεύμονες.

Μέσα σε ένα λεπτό της ώρας, ο άνθρωπος κάνει περίπου είκοσι εισπνοές. Σε κάθε εισπνοή εισάγεται μια κυβική παλάμη αέρα. Όλοι οι άνθρωποι δεν εισπνέουν την ίδια ποσότητα αέρα ούτε κάνουν τις ίδιες ακριβώς αναπνοές ανά λεπτό. Ο νέος κάνει περίπου 30 αναπνοές κάθε λεπτό, ενώ ο ηλικιωμένος περίπου 10. Επίσης η αναπνοή επιταχύνεται, όταν ο άνθρωπος τρέχει ή κινείται πολύ ή έχει πυρετό.

Η χωρητικότητα των πνευμόνων είναι 4 κυβικές παλάμες κατά μέσο όρο. Οι γυναίκες έχουν μικρότερο θώρακα από τους άνδρες.

Όταν ο άνθρωπος κοιμάται ή βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας, τότε οι αναπνοές γίνονται κανονικές και σε κάθε εισπνοή παίρνει μισή κυβική παλάμη αέρα. Την ποσότητα αυτή τη λέμε αναπνευστικό αέρα.

Η καλή αναπνοή ρυθμίζει την ομαλή λειτουργία του οργανισμού και είναι δείκτης της υγείας. Ο λόξυγκας, το φτάρνισμα, το χασμουρητό οφείλονται σε απότομες κινήσεις του αναπνευστικού συστήματος.

Στα φυτά η αναπνοή είναι ανάλογη με την αναπνοή των ζώων. Τα φυτά παίρνουν οξυγόνο του αέρα και αποβάλλουν το διοξείδιο του άνθρακα. Η αναπνοή γίνεται σε όλα τα φυτικά κύτταρα και στο φως και στο σκοτάδι. Είναι συνεχής και αν σταματήσει ο φυτικός οργανισμός βλάπτεται και είναι δυνατό να πεθάνει. Ο θάνατος ενός φυτού οφείλεται στο σχηματισμό τοξικών ουσιών και στην έλλειψη ατμοσφαιρικού αέρα.

Τα φυτά δεν έχουν ιδιαίτερα αναπνευστικά όργανα αλλά αναπνέουν από παντού. Το οξυγόνο του αέρα μπαίνει διαμέσου των πόρων στα κύτταρα. Από τους πόρους αυτούς βγαίνουν τα προϊόντα της καύσης, δηλαδή το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό. Τα φυτά μπορούν να αναπνέουν ακόμη και στη θερμοκρασία των 0°C, όπου όλες οι άλλες λειτουργίες τους έχουν σταματήσει. Η αναπνοή γίνεται εντονότερη στους 25° - 30° C.

Τεχνητή αναπνοή

Είναι σύνολο ιατρικών μεθόδων τις οποίες εφαρμόζουμε σε ένα άτομο που έπαθε ασφυξία. Η ασφυξία οφείλεται σε ανεπαρκή πρόσληψη οξυγόνου.

 

 

 

Ντέμη  Παλατσίδη A2      

Καρχαρίας

Ο καρχαρίας (Carcharodon carcharias) είναι από τα μεγαλύτερα ψάρια της θάλασσας. Η ονομασία "καρχαρίας" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κάρχαρον (= πριόνι), λόγω του σχήματος και της διάταξης της οδοντοστοιχίας του.

Πρόκειται για ταχύτατους και άριστους κολυμβητές, αδηφάγα, σαρκοβόρα ψάρια που ζουν κυρίως στις θερμές θάλασσες, αλλά μπορεί να τους συναντήσει κανείς και σε μεγάλους πλωτούς ποταμούς στους οποίους εισέρχονται.

Με το όνομα καρχαρίες υπονοείται ολόκληρη κατηγορία Σελαχίων ψαριών. Το σώμα των καρχαριών είναι υδροδυναμικό και θυμίζει τορπίλη που δίνει την ικανότητα στον καρχαρία να κινείται άνετα και με μεγάλη σχετικά ταχύτητα μέσα στο νερό.

Χαρακτηριστικό είναι το στόμα του, που βρίσκεται πάντα στο κάτω μέρος του κεφαλιού και αρκετά πίσω προς την κοιλιά. Oι σιαγόνες του έχουν μεγάλα και τριγωνικά δόντια.

Στον κόσμο υπάρχουν σήμερα πάνω από 250 είδη καρχαρίες και ζουν σ' όλες τις θάλασσες, με μόνη εξαίρεση την Κασπία Θάλασσα. Το μοναδικό είδος καρχαρία που ζει στο γλυκό νερό είναι ο καρχαρίας της Νικαράγουας

 

Οι καρχαρίες τρέφονται κυρίως με ψάρια, αλλά υπάρχουν και μερικοί που τους αρέσουν τα μαλάκια και το πλαγκτόν. Το πιο γνωστό είδος απ' αυτούς είναι ο καρχαρίας ο σταχτής. Ο καρχαρίας αυτός ζει σε όλους τους ωκεανούς και φτάνει και μέχρι τη Μεσόγειο.

Έχει μήκος 3 - 4 μέτρα και ζυγίζει 500 - 700 κιλά. Άλλα είδη γνωστά είναι: καρχαρίας ο Γίγας, καρχαρίας ο Μεγάλος, καρχαρίας ο Ανθρωποφάγος ο οποίος είναι και ο πιο επικίνδυνος για τον άνθρωπο.

 

Ο καρχαρίας ο ανθρωποφάγος που οι ψαράδες τον λένε "δολοφόνο της θάλασσας", είναι δυνατό να τον απαντήσει κανείς και στο Βόρειο Ατλαντικό παλαιότερα όμως ζούσε κυρίως στις τροπικές θάλασσες. Επιτίθεται στον άνθρωπο, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος.

 

Είναι γνωστά και μικρά είδη καρχαριών. Ο πιο γνωστός είναι ο γαλέος. Το μήκος του δε ξεπερνά τα 70 μέχρι 90 εκατοστά. Συνήθως ακολουθεί τα κοπάδια των ψαριών και συχνά μπερδεύεται στα δίχτυα κι όταν είναι μεγάλος, μπορεί να τα καταστρέψει.

 

 

 

ΠΕΝΥ ΧΙΟΥ Α1

 

 

1

 

ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΡΕΤΤΑ-ΚΑΡΕΤΤΑ

   ΧΕΛΩΝΑ  ΚΑΡΕΤΤΑ-ΚΑΡΕΤΤΑ

Η χελώνα καρέτα-καρέτα έχει υδροδυναμικό σχήμα και αυτό τη βοηθάει στην στήριξη και την κίνηση της. Για την κίνηση της χρησιμοποιεί τα πτερύγια της. Τα μπροστινά της πτερύγια χρησιμοποιούνται για την προώθηση ενώ τα πίσω πτερύγια δρουν σαν πηδάλια . Η χελώνα καρέτα-καρέτα είναι σπονδυλωτό ζώο και ανήκει στα ερπετά . Ζει στην θάλασσα και πιο συγκεκριμένα ζει στην μεσόγειο. Όπως και τα άλλα είδη θαλάσσιων χελωνών, η καρέτα αναπνέει με πνεύμονες. Το δέρμα της καλύπτεται από φολίδες, ενώ το καβούκι της αποτελείται από κεράτινες πλάκες. H μεσογειακή καρέτα ζυγίζει περίπου 90 κιλά και το μήκος της φτάνει το ένα μέτρο. Τρέφεται με θαλάσσια φυτά και ασπόνδυλα -ιδιαίτερη είναι η προτίμησή της στις τσούχτρες. Οι θηλυκές καρέτα-καρέτα αφού ωριμάσουν σεξουαλικά σε ηλικία περίπου 30 ετών, επιστρέφουν κάθε δύο χρόνια στον τόπο, όπου γεννήθηκαν οι ίδιες, για να εναποθέτουν τα αβγά τους . Προτιμούν τις αμμώδεις παραλίες με ήπιες κλίσεις και χωρίς εμπόδια, όπου η άμμος έχει τα κατάλληλα χαρακτηριστικά υφής και μεγέθους και πληροί τις προϋποθέσεις θερμοκρασίας και υγρασίας, που είναι απαραίτητες για την επώαση.  
 

Γεννάνε τους καλοκαιρινούς  μήνες βγαίνοντας δύο ως τέσσερις φορές στην παραλία αργά το βράδυ. H εκκόλαψη διαρκεί δύο μήνες. Οι νεοσσοί, περίπου 100 σε κάθε φωλιά, έχουν  μήκος πέντε εκατοστά και ζυγίζουν 17 γραμμάρια. Μόλις εκκολαφθούν, ανεβαίνουν όλοι μαζί στην επιφάνεια της άμμου και τρέχουν αμέσως προς την θάλασσα. Αυτό το πρώτο ταξίδι είναι το σημαντικότερο της ζωής τους, γιατί βοηθά τα χελωνάκια να προσανατολιστούν και να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν στον ίδιο τόπο μερικές δεκαετίες αργότερα. Οι νεοσσοί έχουν να αντιμετωπίσουν πάμπολλους φυσικούς εχθρούς -καβούρια, γλάρους και ψάρια- και η θνησιμότητά τους είναι εξαιρετικά υψηλή. Υπολογίζεται ότι σε κάθε χίλια χελωνάκια επιζεί και ενηλικιώνεται μόνο ένα.  
 

ΑΠΕΙΛΕΣ 

   H υποβάθμιση  και η καταστροφή των βιότοπων, όπου αναπαράγεται η καρέτα, θέτουν  σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωση  του είδους. Κύρια αιτία για την αλλοίωση του φυσικού χαρακτήρα των ακτών αποτελεί η άναρχη τουριστική ανάπτυξη, που συνεπάγεται δραστική συρρίκνωση των διαθέσιμων παραλιών ωοτοκίας της χελώνας. O θόρυβος από τα ξενοδοχεία και τις ταβέρνες τρομάζει τις θηλυκές καρέτα-καρέτα, τα φώτα αποπροσανατολίζουν τους νεοσσούς, ενώ τα οχήματα, οι ομπρέλες για τον ήλιο και οι ξαπλώστρες συμπιέζουν την άμμο προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην ωοτοκία και την εκκόλαψη. Σημαντικές απειλές αποτελούν επίσης η χρήση μη επιλεκτικών αλιευτικών εργαλείων -κάθε χρόνο χιλιάδες θαλάσσιες χελώνες μπλέκονται τυχαία στα δίχτυα και τα παραγάδια και πνίγονται- και η ρύπανση από προϊόντα πετρελαίου, χημικές ουσίες και σκουπίδια. Ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελούν οι πλαστικές σακούλες, αφού οι χελώνες τις τρώνε, νομίζοντας πως πρόκειται για τσούχτρες, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από ασφυξία. Τέλος, κάποιες χελώνες τραυματίζονται, μερικές φορές θανάσιμα, από ταχύπλοα σκάφη, που πλέουν κοντά στις παραλίες ωοτοκίας.  
 
 

ΚΙΝΗΣΗ- ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΟΥ

ΚΙΝΗΣΗ- ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΟΥ

Τα σαλιγκάρια και οι γυμνοσάλιαγκες κινούνται χάρη στη διαδοχική συστολή μικροσκοπικών μυών που βρίσκονται στο πόδι τους, οι οποίοι τους δίνουν ώθηση προς τα μπροστά. Δεδομένου ότι διαθέτουν ένα εξαιρετικά απλό νευρικό σύστημα δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός που να μπορεί να αντιστρέψει τη φορά της κίνησης τους. Εξάλλου, η βλέννα τους εκκρίνεται από αδένες που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος του ποδιού. Αν λοιπόν, μπορούσαν να… βάλουν όπισθεν, θα ήταν αναγκασμένα να συρθούν πάνω σε ξηρές επιφάνειες και το πόδι τους θα τραυματιζόταν από την τριβή. Ούτως ή άλλως τα μαλάκια δεν έχουν ανάγκη την οπίσθια κίνηση. Αν χάσουν το δρόμο τους, είναι τόσο ευέλικτα, που μπορούν να κάνουν αμέσως αναστροφή και να γυρίσουν πίσω!!!!

ΓΙΑΛΕΣΑ ΜΑΡΙΑ

Η στήριξη και η κίνηση του γλάρου

Η στήριξη και η κίνηση του γλάρου
           
Ζει στις θαλάσσιες ακτές και στις όχθες ποταμών και λιμνών και τρέφεται με σκουλήκια, έντομα και ψάρια. Στην Ελλάδα υπάρχουν 10 είδη.  
Το κύριο χαρακτηριστικό του γλάρου και γενικότερα όλων των πτηνών είναι τα φτερά τους, τη βοήθεια των οποίων μπορούν να πετούν αλλά και να κρατούν την ισορροπία τους στον αέρα, να προφυλάγονται από το κρύο και την ζέστη και να τα βοηθούν να επιπλέουν μέσα στο νερό.
Οι ρίζες των φτερών του γλάρου είναι μέσα στο δέρμα και σταματούν να μεγαλώνουν όταν αναπτυχθούν τελείως. Κάθε χρόνο  πέφτουν    και βγαίνουν άλλα καινούρια. Aυτό ονομάζεται   πτερόρροια.Τα φτερά αποτελούνται από τον κάλαμο και τη ράχη.                                    
Στη ράχη  βγαίνουν    αριστερά και δεξιά μύστακες που ενώνονται μεταξύ τους και αποτελούν τα γένια. Οι νεοσσοί είναι σκεπασμένοι με πούπουλα.Τα παραδείσια πουλιά  έχουν στο κεφάλι τους κοσμητικά φτερά.
Τα πτηνά όταν θέλουν να απογειωθούν χτυπούν τις φτερούγες τους δυνατά.Στην πτήση τους υπάρχουν τρεις τρόποι:
1.Ο γλάρος  χτυπά συνέχεια τις φτερούγες του,αυτή είναι η προωθητική πτήση.
2.Ο γλάρος αφήνεται με τις φτερούγες ανοιχτές να παρασύρεται από τον άνεμο , αυτή η πτήση είναι η ολισθαίνουσα.
3.Ο συνδυασμός της πρώτης και δεύτερης πτήσης  ,είναι η μικτή πτήση.                                             Ο γλάρος είναι πτηνό  της θάλασσας και πετά με την ολισθαίνουσα πτήση , άλλα πτηνά της θάλασσας που πετούν με τον ίδιο τρόπο είναι η φρεγάτα και ο πουρφίνος. Επειδή πετούν ψηλά έχουν μεγαλύτερες φτερούγες.Ο τρόπος προσγείωσης  και απογείωσης εξαρτάται από το μέρος που ζει το κάθε πτηνό . Ο γλάρος επειδή είναι υδρόβιος σπρώχνει το                                                                   νερό με τα πόδια του πρώτα και μετά πετάει.  Η προσγείωση είναι πιο δύσκολη γιατί το πτηνό πρέπει να κατευθυνθεί με τις φτερούγες του και να προσεγγίσει το έδαφος ή το νερό με τέτοιο τρόπο που θα προστατεύει το σώμα του.
                                                                                                ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ                                                                    

ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

ΑΡΙΑΔΝΗ ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΕΪΝΤΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Ποια είναι η ανατομική δομή του πνεύμονα;

Κάθε πνεύμονας υποδιαιρείται σε μικρότερα τμήματα που ονομάζονται λοβοί. Ο δεξιός πνεύμονας αποτελείται από τρεις λοβούς: τον άνω, μέσο και κάτω λοβό, ενώ ο, λίγο μικρότερος, αριστερός πνεύμονας αποτελείται από δύο λοβούς: τον άνω και κάτω. Συνολικά οι πνεύμονές μας ζυγίζουν 900 έως 1000 γραμμάρια. Ο πνεύμονάς μας γεμίζει με ατμοσφαιρικό αέρα μέσω του στόματος, φάρυγγα, λάρυγγα και της τραχείας η οποία διακλαδίζεται υπό την μορφή κλαδιών δένδρου σε πολύ μικρούς αεραγωγούς. Έτσι ο πνεύμονας θυμίζει ένα αναποδογυρισμένο δένδρο.

ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ

Οι πνεύμονες είναι βασικά όργανα για τη ζωή, αλλά το γεγονός ότι οι παθήσεις του αναπνευστικού είναι οι κύριες αιτίες θανάτου παγκοσμίως δεν είναι πολύ γνωστό στο ευρύ κοινό.

Το άσθμα

Το άσθμα αποτελεί κοινή, χρόνια πάθηση που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και στένωση των αεραγωγών. Η στένωση δεν παρουσιάζεται συνεχώς στο ήπιο άσθμα, αλλά συμβαίνει πιο συχνά όσο το άσθμα επιδεινώνεται. Μπορεί επίσης να ποικίλλει κατά μικρά χρονικά διαστήματα, από μόνη της ή ως αποτέλεσμα κάποιας θεραπείας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΣΘΜΑ;

Το  άσθμα  είναι  μια  συνήθης,  χρόνια  πάθηση  που  χαρακτηρίζεται  από  φλεγμονή  και  στένωση  των  αεραγωγών.  Η  στένωση  είναι  διαλείπουσα  στο  ελαφρύ  άσθμα,  αλλά  συχνά  γίνεται  επίμονη.  Μπορεί  να  μεταβάλλεται  ανά  μικρές  χρονικές  περιόδους  είτε  αυτόματα,  είτε  σαν  αποτέλεσμα  της  θεραπείας.

--Το  άσθμα  επηρεάζει  παιδιά  και  ενήλικες  και  μπορεί  να  εμφανιστεί  σε  οποιαδήποτε  ηλικία.
--Το  άσθμα  είναι  η  πιο  συχνή  χρόνια  πάθηση  της  παιδικής  ηλικίας.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΑΣΘΜΑ;

Οι  αιτίες  που  προκαλούν  άσθμα  δεν  είναι  πλήρως  κατανοητές. Διάφορα  γονίδια  (π.χ.  αυτά  που  σχετίζονται  με  τις  αλλεργίες)  έχουν  συνδεθεί  με  τον  αυξανόμενο  κίνδυνο  ανάπτυξης  άσθματος.

--Περιβάλλον

Περιβαλλοντολογικοί  παράγοντες,  όπως  η  έκθεση  σε  αλλεργιογόνα  και  ρύπους, μπορούν  να  πυροδοτήσουν  κρίσεις  άσθματος.  Οι  αεραγωγοί  αναπτύσσουν  έντονη  ευαισθησία  σε  μια  ποικιλία  από  ερεθίσματα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣΘΜΑΤΟΣ

Βρογχοδιασταλτικά φάρμακα  βραχείας  δράσης  χορηγούνται δι’εισπνοής  για  να  χαλαρώσουν  οι  αεραγωγοί  και  να  ανακουφιστουν  τα  συμπτώματα  του  συριγμού  και  της  δύσπνοιας.

ΧΑΠ

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια ή ΧΑΠ είναι ένα όνομα που θα έπρεπε να είναι εξίσου γνωστό σε όλους όπως το άσθμα ή ο καρκίνος του πνεύμονα, καθώς αποτελεί μία από τις πιο διαδεδομένες πνευμονοπάθειες
.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΠ;

Η  Χρόνια  Αποφρακτική  Πνευμονοπάθεια  (ΧΑΠ)  αναφέρεται  σε  μια  κατάσταση  που  παλαιότερα  περιγραφόταν  σαν  χρόνια  βρογχίτις  (φλεγμονή  και  στένωση  των  αεραγωγών)  και  εμφύσημα  (εξασθένηση  της  δομής  των  πνευμόνων).  Έχει  σαν  αποτέλεσμα  τον  προοδευτικό  περιορισμό  της  ροής  του  αέρα  και  επακόλουθη  δυσκολία  στην  αναπνοή.

--Δύσπνοια,  βήχας  και  πτύελα  είναι  συνήθη  συμπτώματα  της  ΧΑΠ.
--Η  εξασθένηση  της  δομής  των  πνευμόνων  που  προκαλείται  από  την  ΧΑΠ  δεν  είναι  πλήρως  αναστρέψιμη.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗ ΧΑΠ

Η  πιο  σημαντική  αιτία  που  προκαλεί  τη  ΧΑΠ  (τόσο  τη  βρογχίτιδα  όσο  και  το   εμφύσημα),  στο  90%  περίπου  των  περιπτώσεων,  είναι  το  κάπνισμα.

.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΧΑΠ

Δεν  υπάρχει  οριστική  θεραπεια  για  τη  ΧΑΠ.  Η  θεραπεία  στοχεύει  στην  επιβράδυνση  της  επιδείνωσης  των  αεραγωγών  ή  στην  ανακούφιση  από  τα  συμπτώματα.

Καρκίνος του πνεύμονα

Σε γενικές γραμμές, ο καρκίνος προσβάλλει πολλά άτομα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο καρκίνος του πνεύμονα ειδικότερα οφείλεται για τους περισσότερους θανάτους.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ;

“Καρκίνος  του  πνεύμονα”  είναι  ο  καρκίνος  της  τραχείας,  των  βρόγχων  (αεραγωγών)  ή  του στρώματος  των  πνευμόνων  (κυψελίδων). Ο  καρκίνος  των  βρόγχων  είναι  η  πιο  συχνή  μορφή

--Τα  ποσοστά  επιβίωσης  του  καρκίνου  του  πνεύμονα  είναι  χειρότερα  από  οποιονδήποτε  άλλο  συνήθη  καρκίνο. μεγαλύτερος καρκίνος φονιάς

--Ο  καρκίνος  του  πνεύμονα  είναι  ο  μεγαλύτερος  καρκίνος  φονιάς  τόσο  στην  Ευρώπη,  όσο  και  σε όλο τον κόσμο.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ;

Το  κάπνισμα  είναι  υπεύθυνο  για  το  90%  περίπου  των  περιπτώσεων.

Κάπνισμα

--Το  30%  των  βαρέως  καπνιστών  διατρέχουν  τον  κίνδυνο  να  αναπτύξουν καρκίνο  του  πνεύμονα

--Η  έκθεση  σε  περιβάλλον  με  καπνό  τσιγάρου  (“παθητικό  κάπνισμα”  ή  έμμεσο κάπνισμα )  αυξάνει  τον  κίνδυνο  καρκίνου  του  πνεύμονα  στους  μη  καπνιστές.

--Άλλοι  παράγοντες  (“καρκινογόνοι”)  μπορεί  να  αυξήσουν  τον  κίνδυνο  για  καρκίνο  του  πνεύμονα  ανεξάρτητα  από  ή  σε  συνδυασμό  με  το  κάπνισμα  (δηλαδή  ο  αμιαντος,  η  ακτινοβολία  και  διάφορα  τοξικα  χημικά).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ,

Η  έγκαιρη  ανεύρεση  μπορεί  να  αυξήσει  την  πιθανότητα  επιβίωσης,  αλλά  αυτό δεν  έχει  ακόμα  αποδειχθεί  αναμφισβήτητα.

--Η  θεραπεία  μπορεί  να  περιλαμβάνει  χειρουργική  αντιμετώπιση,  ακτινοβολία  και  χημειοθεραπεία,  είτε  χωριστά  είτε  σε  συνδυασμό.

--Η  θεραπεία  χρειάζεται  να  προσαρμοστεί  στο  κάθε  άτομο  χωριστά  και  εξαρτάται  από  τον  τύπο  και  το  στάδιο  της  πάθησης.

Σγχείρηση

Η  εγχείρηση  για  την  αφαίρεση  του  καρκίνου  του  πνεύμονα  είναι  δυνατή  μόνο  σε λίγες  περιπτώσεις.  Δεν  είναι  κατάλληλη  σε  περιπτώσεις  που  ο  καρκίνος  έχει  εξαπλωθεί  σε  άλλα  όργανα  του  σώματος  ή  βρίσκεται  σε  μια  περιοχή  του  πνεύμονα  που  κάνει  την  αφαίρεση  του  αδύνατη.

Πνευμονία

Η πνευμονία αποτελεί κοινή πάθηση. Προσβάλλει πολλά άτομα σε όλη την Ευρώπη, ωστόσο είναι πιο διαδεδομένη σε λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη, σε νεαρά παιδιά και σε ηλικιωμένους.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ;

Η  πνευμονία  είναι  μια  φλεγμονή  των  πνευμόνων  που  προκαλείται  από  βακτήρια,  ιούς,  μύκητες  και  άλλους  μικροοργανισμούς.  Αυτοί  προκαλούν  φλεγμονή στους  πνεύμονες και παράγεται  υγρό που γεμίζει τις κυψελίδες

--Η  πνευμονία  εκδηλώνεται  συχνότερα  σε  μη  βιομηχανοποιημένα  και  λιγότερο  αναπτυγμένα  κράτη.
--Η  επίπτωση  της  πνευμονίας  είναι  υψηλότερη  στις  ακραίες  ηλικίες,  τόσο  στα  πολύ  νέα  παιδιά,  όσο  και  στους  ηλικιωμένους  ενήλικες.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ;

Τα  βακτήρια  (και  ιδιαίτερα  ο  πνευμονιόκοκος) αντιπροσωπεύουν  την  κύρια  αιτία  της  πνευμονίας.

--Η  ιογενής  πνευμονία  μπορεί  να  προκληθεί  από  μια  ποικιλία  από  ιούς  περιλαμβανομένων  αυτών  που  είναι  υπεύθυνοι  για  το  κοινό  κρυολόγημα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ

Η  φαρμακευτική  με  αντιβιοτικά  αγωγή  στα  αρχικά  στάδια  μπορεί  να  θεραπεύσει  τη  βακτηριακή  πνευμονία.  Ακόμη  δεν  υπάρχει  γενική  θεραπεία  για  την  ιογενή  πνευμονία,  αν  και  φάρμακα  κατά  των  ιών  μπορεί  να  φανούν  χρήσιμα  σε  μερικές  περιπτώσεις.

Πρόληψη της πνευμονίας

Η  πρόληψη της έναρξης  καπνίσματος  και  η διακοπή του καπνίσματος είναι  ένα  από  τα  πιο  σημαντικά  μέσα  για  τον  έλεγχο  της  πνευμονίας

Φυματίωση

Η φυματίωση θεωρείτο ότι είχε εκριζωθεί στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1980. Ωστόσο, η νόσος αποτελεί για άλλη μια φορά προτεραιότητα για τη δημόσια υγεία σε πολλές χώρες.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ (ΤΒ);

Η  φυματίωση  (ΤΒ)  είναι  μια  πάθηση  που  προκαλείται  από  την  μόλυνση  με  το  Mycobacterium  tuberculosis  (M. tuberculosis).

--Αυτό  το  βακτήριο  μπορεί  να  προσβάλλει  οποιοδήποτε  τμήμα  του  σώματος,  αλλά  η  ασθένεια  συνήθως  προσβάλλει  τους  πνεύμονες  (στο  85%  των  περιπτώσεων)

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ (ΤΒ);

Η  φυματίωση  (ΤΒ)  είναι  ουσιαστικά  μια  αερομεταφερόμενη  πάθηση,  που  μεταδίδεται  μέσω  πολύ  μικρών  σταγονιδίων  από  ένα  άτομο  με  ενεργό  φυματίωση  (ΤΒ)  όταν  ο  ασθενής  με  φυματίωση  (ΤΒ)  βήξει,  φταρνιστεί,  μιλήσει,  τραγουδήσει  ή  γελάσει.

--Μόνο  άνθρωποι  με  ενεργό  φυματίωση  (ΤΒ)  που  τα  πτύελα  τους  περιέχουν  M. tuberculosis  μπορούν  να  μεταδόσουν  τη  νόσο.
--Στους  περισσότερους  ανθρώπους  που  έχουν  μολυνθεί  με  φυματίωση  (ΤΒ),  το  ανοσοποιητικό  σύστημα  μάχεται  τα  βακτήρια  και  μπορεί  να  τα  αποτρέψει  από  το  να  πολλαπλασιαστούν.
--Στους  παράγοντες  κινδύνου  για  ενεργό  φυματίωση  (ΤΒ)  περιλαμβάνονται:  η  φτώχεια,  ο  υποσιτισμός,  οι  κακές  συνθήκες  στέγασης,  τα  ανεπαρκή  συστήματα  υγείας,  η  κατάχρηση  φαρμάκων  (και  αλκοόλ)  και  η  προχωρημένη  ηλικία.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗΣ (ΤΒ)

Με  την  κατάλληλη  αντιβιοτική  θεραπεία,  η  φυματίωση  (ΤΒ)  μπορεί  να  θεραπευτεί  σε  περισσότερους  από  9  στους  10  ασθενείς.

--Η  θεραπεία  της  πολυ-ανθεκτικής  στα  φάρμακα  φυματίωσης  (MDR-TB)  απαιτεί  τη  χρήση  ειδικών  φαρμάκων  έως  2  χρόνια.  Όμως,  ο  βαθμός  επιτυχίας  της  θεραπείας  σε  ασθενείς  με  πολυ-ανθεκτική  στη  φάρμακα  φυματίωση  (MDR-TB)  δεν  είναι  συνήθως  τόσο  υψηλός  όσο  σε  ασθενείς  μολυσμένους  με  βακτήρια  ευαίσθητα  στα  φάρμακα.

Κυστική ίνωση

Η κυστική ίνωση ή ΚΙ είναι η πιο διαδεδομένη θανατηφόρα γενετική ασθένεια στους πληθυσμούς της λευκής φυλής, παρά το γεγονός ότι η επίπτωση της ποικίλει στις διάφορες περιοχές της Ευρώπης και στις διάφορες εθνοτικές ομάδες.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ;

Η  κυστική  ίνωση  (CF)  είναι  μια  συνήθης  γενετική  (κληρονομική)  πάθηση,  που  αρχικά  επηρεάζει  το  αναπνευστικό  και  πεπτικό  σύστημα  των  παιδιών  των  νεαρών  ενηλίκων. Το  υπεύθυνο  γονίδιο  για  την  κυστική  ίνωση  (CF)  ταυτοποιήθηκε  το  1989.

--Η  κυστική  ίνωση  (CF)  προκαλεί  την  παραγωγή  παχιάς,  κολλώδους  βλέννας  που  φράζει  τους  αεραγωγούς  στους  πνεύμονες  δηλαδή  τους  βρόγχους,  οδηγώντας  σε  επίμονη  φλεγμονή  και  σε  μόνιμη  καταστροφή  των  πνευμόνων  εξαιτίας  της  δημιουργίας  ουλών

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ

Ένα  παιδί  που  γεννήθηκε  από  γονείς  που  ο  καθένας  είναι  φορέας  του  ελαττωματικού  γονιδίου  της  κυστικής  ίνωσης  (CF)  έχει  μια  στις  τέσσερις  πιθανότητες  να  γεννηθεί  με  κυστική  ίνωση  (CF),  μια  στις  δύο  πιθανότητες  να  είναι  φορέας,  αλλά  να  μην  έχει  την  ασθένεια  και  μια  στις  τέσσερις  πιθανότητες  να  μην  έχει  κυστική  ίνωση  (CF)  ούτε  να  είναι  φορέας  του  ελαττωματικού  γονιδίου.

ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ

Επί  του  παρόντος,  δεν  υπάρχει  συγκεκριμένη  θεραπεία  η  οποία  να  μπορεί  να  διορθώσει  τη  βασική  γενετική  ατέλεια  που  προκαλεί  την  κυστική  ίνωση  (CF).

--Διάφορες  προσεγγίσεις  βασιζόμενες  στα  φάρμακα  είναι  υπό  έρευνα.  Οι  προσπάθειες  για  γονιδιακή  θεραπεία  παραμένουν  πειραματικές.

συμπτώματα της κυστικής ίνωσης (CF)

Η  επικρατούσα  θεραπεία  στοχεύει  στο  να  καταπραΰνει  τα  συμπτώματα  της  κυστικής  ίνωσης  (CF)  ή  στο  να  επιβραδύνει  την  πρόοδο  της  ασθένειας  με  σκοπό να  βελτιώσει  την  ποιότητα  ζωής  των  ασθενών

μεταμόσχευση πνεύμονα

Στους  ασθενείς  που  η  πάθηση  βρίσκεται  σε  προχωρημένο  στάδιο,  η  μεταμόσχευση  πνεύμονα  μπορεί  να  είναι  μια  επιλογή. 

Απνοια κατά τον ύπνο

Ο επιπολασμός των διαταραχών που σχετίζονται με τον ύπνο ποικίλλει ανά την Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι για πολλά κρούσματα ίσως δε γίνεται διάγνωση. Οι διαταραχές αυτές, εμφανίζονται σε πολλούς διαφορετικούς τύπους, ωστόσο, το βασικό πρόβλημα είναι η άπνοια κατά τον ύπνο.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ;

“Άπνοια”  σημαίνει  προσωρινό  σταμάτημα  της  αναπνοής. Στο  αποφρακτικό  σύνδρομο  άπνοιας  στον  ύπνο  (ΣΑΥ),  συχνές  παύσεις  της  αναπνοής  συμβαίνουν  κατά  τη  διάρκεια  του  ύπνου  επειδή  κλείνουν  οι  αεραγωγοί  στο  φάρυγγα.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΑΠΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ;

Η  παχυσαρκία,  το  σχήμα  και  μέγεθος  του  φάρυγγα,  η  ρινική  απόφραξη,  το  αλκοόλ  και  τα  υπνωτικά  φάρμακα  μπορεί  να  συμβάλλουν  στο  αποφρακτικό  ΣΑΥ.

Πρόληψη της άπνοιας στον ύπνο

Καθώς  το  αποφρακτικό  ΣΑΥ  είναι  συνδεδεμένο  με  την  παχυσαρκία,  μέτρα  που  στοχεύουν  στη  μείωση  του  υπερβολικού  βάρους  μπορεί  να  βοηθήσουν  στην  πρόληψή  του.

ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ

Η  καλύτερη  θεραπεία  για  το  αποφρακτικό  ΣΑΥ  είναι  η  συνεχής  μέσω  της  μύτης  θετική  πίεση  των  αεραγωγών  (nCPAP).

Διάμεσες Πνευμονοπάθειες

Πάνω από 200 ασθένειες συγκαταλέγονται στην ομάδα που ονομάζεται διάμεσες πνευμονοπάθειες (ILD). Πολλές από αυτές τις ασθένειες είναι σπάνιες και έτσι πολλά άτομα ίσως να μην τις γνωρίζουν και να υπάρχει έλλειψη πληροφόρησης.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΜΕΣΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ;

Οι  διάμεσες  πνευμονοπάθειες  (ILDs)  είναι  επακόλουθο  της  καταστροφής  του  εσωτερικού  στρώματος  των  κυψελίδων  (θύλακες  αέρα)  που  οδηγεί  σε  φλεγμονή  και  ίνωση  των  διαμέσων  (ιστικό  τοίχωμα  μεταξύ  των  κυψελίδων

--Το  κύριο  σύμπτωμα  των  διάμεσων  πνευμονοπαθειών  (ILDs)  είναι  η  προοδευτική  δύσπνοια  κατά  τη  διάρκεια  σωματικής  άσκησης

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΜΕΣΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ;

Στο  65%  των  περιπτώσεων  διάμεσης  πνευμονοπάθειας  (ILD)  τα  αίτια  είναι  ακόμη  άγνωστα  (η  πάθηση  είναι  γνωστή  ως  ιδιοπαθής  πνευμονική  ίνωση).

Θεραπεία των Διαμέσων πνευμονοπαθειών

Κορτικοστεροειδή  χρησιμοποιούνται  για  να  καταστείλουν  τη  φλεγμονή  που  παρουσιάζεται  σε  μερικές  διάμεσες  πνευμονοπάθειες  (ILDs).  Ωστόσο, είναι  χρήσιμα  μόνο  σε  ένα  περιορισμένο  αριθμό  ασθενών.

--Άλλα  φάρμακα  προστίθενται  περιστασιακά,  ειδικά  όταν  τα  κορτικοστεροειδή  δεν  είναι  αποτελεσματικά  στο  να  αντιστρέψουν  την  νόσο  ή  όταν  προκαλούν  ενοχλητικές  παρενέργειες.

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ ΤΙΓΡΗΣ

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ ΤΙΓΡΗΣ


Η τίγρης ανήκει στην κατηγορία των σαρκοφάγων. Είναι ένα πανούργο ζώο, το οποίο ζυγίζει περίπου 200 κιλά. Μερικά είδη που υπάρχουν,είναι τα εξής :τίγρης της Βεγγάλης (λευκή και ερυθροκίτρινη), της Σουμάτρας,της Σιβηρίας κ.α. Επίσης, έχει την ικανότητα να βρίσκει την τροφή της,που είναι απαραίτητη για να αναπτυχθεί ο οργανισμός της. Ζει στις ζούγκλες της Αφρικής και της Ασίας.
1.Οι τίγρης, έχουν δημιουργηθεί για να κάνουν επιθέσεις στους αντίπαλούς τους.
2.Διαθέτει ευέλικτη σπονδυλική στήλη.
3.Οι πατούσες της, έχουν πυκνή τρίχωση με κοιλώματα που την βοηθάνε να κινείται.
4.Κινείται γρήγορα,έχει την ικανότητα να κολυμπάει στο νερό,μπορεί να σκαρφαλώνει σε δένδρα και ακόμα να μετακινείται ανάμεσα από θάμνους χωρίς να τραυματιστεί.
5.Μπορεί να περπατάει ατελείωτες ώρες,χωρίς να κουράζεται.
6.Έχει την δυνατότητα να βαδίζει αθόρυβα με την βοήθεια των άκρων που διαθέτει. Αυτό,είναι ένα πλεονέκτημα για την τίγρη,επειδή δε γίνεται αντιληπτή από τους εχθρούς της.
7.Τα πόδια της,διαθέτουν επικίνδυνα νύχια,τα οποία όταν βαδίζει,κρύβονται μέσα στο δέρμα της.





ΜΑΛΕΣΟΒΑ ΕΛΕΑΝΑ Α'1 ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΑ