ΧΕΛΩΝΑ

ΧΕΛΩΝΑ

Ερπετό που ανήκει στην οικογένεια των χελωνίων. Διακρίνονται οι χελώνες σε τρία είδη ανάλογα με τον τρόπο και τον τόπο ζωής τους. Έχουμε τις Χερσαίες, τις αμφίβιες και τις θαλάσσιες.
Χερσαίες χελώνες. Σήμερα υπάρχουν μόνο 50 είδη από αυτές. Ζουν αποκλειστικά στην ξηρά. Τρέφονται με φυτά και είναι από τα πιο αβλαβή ζώα.
Ζουν περισσότερο στα εύκρατα κλίματα και σ' όλες τις ζεστές χώρες εκτός από την Αυστραλία και την Πολυνησία. Οι χερσαίες χελώνες έχουν το θώρακά τους αρκετά θολωτό, ώστε να μπορούν να μαζεύουν όταν χρειάζεται μέσα σ' αυτόν τα πόδια και την ουρά τους. Ζουν από 70 έως 125 χρόνια, καμιά φορά και περισσότερο. Τα πιο γνωστά είδη είναι: η χελώνα η μαυριτανική, η χελώνα η χέρμαννη και η χελώνα η ελληνική.
Οι χερσαίες χελώνες γονιμοποιούνται το καλοκαίρι και γεννούν τα αυγά τους πολλές βδομάδες μετά. Γεννούν από 2 ως 12 αβγά, που τα παραχώνουν κάπου για ασφάλεια και τα αφήνουν μετά στην τύχη τους.
Έχουν πολύ νόστιμο κρέας και τρώγονται σε πολλά μέρη του κόσμου.
Οι χερσαίες χελώνες γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια. Αν και γεννιούνται πολύ μικρές, μπορούν να γίνουν πολύ μεγάλες σε μέγεθος. Επίσης ζουν πολλά χρόνια, γι' αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για μια μακροχρόνια δέσμευση. Όταν είναι νεαρές, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο φύλων. Στα 3-4 χρόνια αρχίζουν να φαίνονται κάποιες διαφορές. Οι αρσενικές είναι πιο μεγάλες, έχουν μακρύτερη και παχύτερη ουρά, που διπλώνει στα πλάγια. Επίσης οι αρσενικές έχουν μια κοιλότητα στο κάτω μέρος του κελύφους, που δεν υπάρχει στα θηλυκά. Στο σπίτι απαιτούν διατροφή πλούσια σε ίνες, με χαμηλή πρωτεΐνη, χαμηλό λίπος, βασισμένη στο χόρτο, για να είναι υγιείς. Η καλύτερη τροφή για τις χερσαίες χελώνες είναι ανάμεικτα φρέσκα λαχανικά, γρασίδι, τριφύλλι, πικραλίδα, λουλούδια που τρώγονται. Σε μικρότερη ποσότητα δίνουμε σκούρα πράσινα φύλλα λαχανικών. Υπερβολικές ποσότητες λαχανικών, πλούσια σε πρωτεΐνη, δεν συνιστώνται. Το ειδικό φαγητό του εμπορίου μπορεί να δίνεται σαν μέρος της διατροφής της. Συμπλήρωμα ασβεστίου μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Φαγητό για σκύλους / γάτες ή έντομα πρέπει να αποφεύγεται. Φρέσκο νερό πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμο σε κατάλληλο σε μέγεθος πιάτο. Πρέπει να είναι αρκετά βαθύ ώστε να μπορεί η χελώνα να πίνει και να βρέχεται όποτε το θελήσει.
Η ιδανική κατοικία για τις χερσαίες χελώνες είναι στην ύπαιθρο, με το φυσικό φως του ήλιου και το φρέσκο αέρα. Πρέπει να περιφράζουμε αρκετό χώρο και με προσοχή γιατί οι χελώνες μπορούν να σκάβουν κάτω από το φράχτη. Πρέπει επίσης να υπάρχουν μέρη στα οποία μπορεί η χελώνα να κρύβεται για να βρίσκει σκιά και προστασία, από τη ζέστη ή το κρύο. Το δάπεδο μπορεί να έχει χώμα, άμμο ή γκαζόν που δεν έχει ψεκαστεί με παρασιτοκτόνα. Μικρά δέντρα και διακοσμητικά χόρτα μπορούν να προστεθούν στο χώρο. Τέλος στο πάνω μέρος πρέπει να υπάρχει προστασία για να εμποδίσει άλλα ζώα να μπουν.
Κάποια πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε είναι:
· να περιπλανώνται ελεύθερα
· τροφή για γάτες και σκύλους
· σταθερή δίαιτα με φρούτα και λαχανικά πλούσια σε πρωτεΐνη
· υπερδοσολογία βιταμινών και μετάλλων
· υγρές ή κρύες συνθήκες
· αντικείμενα που μπορούν να κάνουν τη χελώνα να γυρίσει ανάποδα
· ακατάλληλα στοιχεία που μπορεί να καταπιεί η χελώνα, αφού καταπίνουν σχεδόν τα πάντα
Οι πιο συνηθισμένες ασθένειες που πλήττουν τις χερσαίες χελώνες είναι:
· μολύνσεις του αναπνευστικού
· διατροφικές διαταραχές
· μεταβολική νόσος των οστών
· μαλακό κέλυφος / σαθρό κέλυφος
· τραυματισμοί
· τσιμπούρια
· εντερικά παράσιτα
· σήψη του κελύφους
· αποστήματα

Τζωρτζίνα Ευαγγελινού Α1

Καρχαρίας

Ο καρχαρίας (Carcharodon carcharias) είναι από τα μεγαλύτερα ψάρια της θάλασσας. Η ονομασία "καρχαρίας" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κάρχαρον (= πριόνι), λόγω του σχήματος και της διάταξης της οδοντοστοιχίας του.

Πρόκειται για ταχύτατους και άριστους κολυμβητές, αδηφάγα, σαρκοβόρα ψάρια που ζουν κυρίως στις θερμές θάλασσες, αλλά μπορεί να τους συναντήσει κανείς και σε μεγάλους πλωτούς ποταμούς στους οποίους εισέρχονται.

Με το όνομα καρχαρίες υπονοείται ολόκληρη κατηγορία Σελαχίων ψαριών. Το σώμα των καρχαριών είναι υδροδυναμικό και θυμίζει τορπίλη που δίνει την ικανότητα στον καρχαρία να κινείται άνετα και με μεγάλη σχετικά ταχύτητα μέσα στο νερό.

Χαρακτηριστικό είναι το στόμα του, που βρίσκεται πάντα στο κάτω μέρος του κεφαλιού και αρκετά πίσω προς την κοιλιά. Oι σιαγόνες του έχουν μεγάλα και τριγωνικά δόντια.

Στον κόσμο υπάρχουν σήμερα πάνω από 250 είδη καρχαρίες και ζουν σ' όλες τις θάλασσες, με μόνη εξαίρεση την Κασπία Θάλασσα. Το μοναδικό είδος καρχαρία που ζει στο γλυκό νερό είναι ο καρχαρίας της Νικαράγουας

 

Οι καρχαρίες τρέφονται κυρίως με ψάρια, αλλά υπάρχουν και μερικοί που τους αρέσουν τα μαλάκια και το πλαγκτόν. Το πιο γνωστό είδος απ' αυτούς είναι ο καρχαρίας ο σταχτής. Ο καρχαρίας αυτός ζει σε όλους τους ωκεανούς και φτάνει και μέχρι τη Μεσόγειο.

Έχει μήκος 3 - 4 μέτρα και ζυγίζει 500 - 700 κιλά. Άλλα είδη γνωστά είναι: καρχαρίας ο Γίγας, καρχαρίας ο Μεγάλος, καρχαρίας ο Ανθρωποφάγος ο οποίος είναι και ο πιο επικίνδυνος για τον άνθρωπο.

 

Ο καρχαρίας ο ανθρωποφάγος που οι ψαράδες τον λένε "δολοφόνο της θάλασσας", είναι δυνατό να τον απαντήσει κανείς και στο Βόρειο Ατλαντικό παλαιότερα όμως ζούσε κυρίως στις τροπικές θάλασσες. Επιτίθεται στον άνθρωπο, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος.

 

Είναι γνωστά και μικρά είδη καρχαριών. Ο πιο γνωστός είναι ο γαλέος. Το μήκος του δε ξεπερνά τα 70 μέχρι 90 εκατοστά. Συνήθως ακολουθεί τα κοπάδια των ψαριών και συχνά μπερδεύεται στα δίχτυα κι όταν είναι μεγάλος, μπορεί να τα καταστρέψει.

 

 

 

ΠΕΝΥ ΧΙΟΥ Α1

 

 

1

 

ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΡΕΤΤΑ-ΚΑΡΕΤΤΑ

   ΧΕΛΩΝΑ  ΚΑΡΕΤΤΑ-ΚΑΡΕΤΤΑ

Η χελώνα καρέτα-καρέτα έχει υδροδυναμικό σχήμα και αυτό τη βοηθάει στην στήριξη και την κίνηση της. Για την κίνηση της χρησιμοποιεί τα πτερύγια της. Τα μπροστινά της πτερύγια χρησιμοποιούνται για την προώθηση ενώ τα πίσω πτερύγια δρουν σαν πηδάλια . Η χελώνα καρέτα-καρέτα είναι σπονδυλωτό ζώο και ανήκει στα ερπετά . Ζει στην θάλασσα και πιο συγκεκριμένα ζει στην μεσόγειο. Όπως και τα άλλα είδη θαλάσσιων χελωνών, η καρέτα αναπνέει με πνεύμονες. Το δέρμα της καλύπτεται από φολίδες, ενώ το καβούκι της αποτελείται από κεράτινες πλάκες. H μεσογειακή καρέτα ζυγίζει περίπου 90 κιλά και το μήκος της φτάνει το ένα μέτρο. Τρέφεται με θαλάσσια φυτά και ασπόνδυλα -ιδιαίτερη είναι η προτίμησή της στις τσούχτρες. Οι θηλυκές καρέτα-καρέτα αφού ωριμάσουν σεξουαλικά σε ηλικία περίπου 30 ετών, επιστρέφουν κάθε δύο χρόνια στον τόπο, όπου γεννήθηκαν οι ίδιες, για να εναποθέτουν τα αβγά τους . Προτιμούν τις αμμώδεις παραλίες με ήπιες κλίσεις και χωρίς εμπόδια, όπου η άμμος έχει τα κατάλληλα χαρακτηριστικά υφής και μεγέθους και πληροί τις προϋποθέσεις θερμοκρασίας και υγρασίας, που είναι απαραίτητες για την επώαση.  
 

Γεννάνε τους καλοκαιρινούς  μήνες βγαίνοντας δύο ως τέσσερις φορές στην παραλία αργά το βράδυ. H εκκόλαψη διαρκεί δύο μήνες. Οι νεοσσοί, περίπου 100 σε κάθε φωλιά, έχουν  μήκος πέντε εκατοστά και ζυγίζουν 17 γραμμάρια. Μόλις εκκολαφθούν, ανεβαίνουν όλοι μαζί στην επιφάνεια της άμμου και τρέχουν αμέσως προς την θάλασσα. Αυτό το πρώτο ταξίδι είναι το σημαντικότερο της ζωής τους, γιατί βοηθά τα χελωνάκια να προσανατολιστούν και να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν στον ίδιο τόπο μερικές δεκαετίες αργότερα. Οι νεοσσοί έχουν να αντιμετωπίσουν πάμπολλους φυσικούς εχθρούς -καβούρια, γλάρους και ψάρια- και η θνησιμότητά τους είναι εξαιρετικά υψηλή. Υπολογίζεται ότι σε κάθε χίλια χελωνάκια επιζεί και ενηλικιώνεται μόνο ένα.  
 

ΑΠΕΙΛΕΣ 

   H υποβάθμιση  και η καταστροφή των βιότοπων, όπου αναπαράγεται η καρέτα, θέτουν  σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωση  του είδους. Κύρια αιτία για την αλλοίωση του φυσικού χαρακτήρα των ακτών αποτελεί η άναρχη τουριστική ανάπτυξη, που συνεπάγεται δραστική συρρίκνωση των διαθέσιμων παραλιών ωοτοκίας της χελώνας. O θόρυβος από τα ξενοδοχεία και τις ταβέρνες τρομάζει τις θηλυκές καρέτα-καρέτα, τα φώτα αποπροσανατολίζουν τους νεοσσούς, ενώ τα οχήματα, οι ομπρέλες για τον ήλιο και οι ξαπλώστρες συμπιέζουν την άμμο προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην ωοτοκία και την εκκόλαψη. Σημαντικές απειλές αποτελούν επίσης η χρήση μη επιλεκτικών αλιευτικών εργαλείων -κάθε χρόνο χιλιάδες θαλάσσιες χελώνες μπλέκονται τυχαία στα δίχτυα και τα παραγάδια και πνίγονται- και η ρύπανση από προϊόντα πετρελαίου, χημικές ουσίες και σκουπίδια. Ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελούν οι πλαστικές σακούλες, αφού οι χελώνες τις τρώνε, νομίζοντας πως πρόκειται για τσούχτρες, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από ασφυξία. Τέλος, κάποιες χελώνες τραυματίζονται, μερικές φορές θανάσιμα, από ταχύπλοα σκάφη, που πλέουν κοντά στις παραλίες ωοτοκίας.  
 
 

ΚΙΝΗΣΗ- ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΟΥ

ΚΙΝΗΣΗ- ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΟΥ

Τα σαλιγκάρια και οι γυμνοσάλιαγκες κινούνται χάρη στη διαδοχική συστολή μικροσκοπικών μυών που βρίσκονται στο πόδι τους, οι οποίοι τους δίνουν ώθηση προς τα μπροστά. Δεδομένου ότι διαθέτουν ένα εξαιρετικά απλό νευρικό σύστημα δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός που να μπορεί να αντιστρέψει τη φορά της κίνησης τους. Εξάλλου, η βλέννα τους εκκρίνεται από αδένες που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος του ποδιού. Αν λοιπόν, μπορούσαν να… βάλουν όπισθεν, θα ήταν αναγκασμένα να συρθούν πάνω σε ξηρές επιφάνειες και το πόδι τους θα τραυματιζόταν από την τριβή. Ούτως ή άλλως τα μαλάκια δεν έχουν ανάγκη την οπίσθια κίνηση. Αν χάσουν το δρόμο τους, είναι τόσο ευέλικτα, που μπορούν να κάνουν αμέσως αναστροφή και να γυρίσουν πίσω!!!!

ΓΙΑΛΕΣΑ ΜΑΡΙΑ

Η στήριξη και η κίνηση του γλάρου

Η στήριξη και η κίνηση του γλάρου
           
Ζει στις θαλάσσιες ακτές και στις όχθες ποταμών και λιμνών και τρέφεται με σκουλήκια, έντομα και ψάρια. Στην Ελλάδα υπάρχουν 10 είδη.  
Το κύριο χαρακτηριστικό του γλάρου και γενικότερα όλων των πτηνών είναι τα φτερά τους, τη βοήθεια των οποίων μπορούν να πετούν αλλά και να κρατούν την ισορροπία τους στον αέρα, να προφυλάγονται από το κρύο και την ζέστη και να τα βοηθούν να επιπλέουν μέσα στο νερό.
Οι ρίζες των φτερών του γλάρου είναι μέσα στο δέρμα και σταματούν να μεγαλώνουν όταν αναπτυχθούν τελείως. Κάθε χρόνο  πέφτουν    και βγαίνουν άλλα καινούρια. Aυτό ονομάζεται   πτερόρροια.Τα φτερά αποτελούνται από τον κάλαμο και τη ράχη.                                    
Στη ράχη  βγαίνουν    αριστερά και δεξιά μύστακες που ενώνονται μεταξύ τους και αποτελούν τα γένια. Οι νεοσσοί είναι σκεπασμένοι με πούπουλα.Τα παραδείσια πουλιά  έχουν στο κεφάλι τους κοσμητικά φτερά.
Τα πτηνά όταν θέλουν να απογειωθούν χτυπούν τις φτερούγες τους δυνατά.Στην πτήση τους υπάρχουν τρεις τρόποι:
1.Ο γλάρος  χτυπά συνέχεια τις φτερούγες του,αυτή είναι η προωθητική πτήση.
2.Ο γλάρος αφήνεται με τις φτερούγες ανοιχτές να παρασύρεται από τον άνεμο , αυτή η πτήση είναι η ολισθαίνουσα.
3.Ο συνδυασμός της πρώτης και δεύτερης πτήσης  ,είναι η μικτή πτήση.                                             Ο γλάρος είναι πτηνό  της θάλασσας και πετά με την ολισθαίνουσα πτήση , άλλα πτηνά της θάλασσας που πετούν με τον ίδιο τρόπο είναι η φρεγάτα και ο πουρφίνος. Επειδή πετούν ψηλά έχουν μεγαλύτερες φτερούγες.Ο τρόπος προσγείωσης  και απογείωσης εξαρτάται από το μέρος που ζει το κάθε πτηνό . Ο γλάρος επειδή είναι υδρόβιος σπρώχνει το                                                                   νερό με τα πόδια του πρώτα και μετά πετάει.  Η προσγείωση είναι πιο δύσκολη γιατί το πτηνό πρέπει να κατευθυνθεί με τις φτερούγες του και να προσεγγίσει το έδαφος ή το νερό με τέτοιο τρόπο που θα προστατεύει το σώμα του.
                                                                                                ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ                                                                    

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ ΤΙΓΡΗΣ

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ ΤΙΓΡΗΣ


Η τίγρης ανήκει στην κατηγορία των σαρκοφάγων. Είναι ένα πανούργο ζώο, το οποίο ζυγίζει περίπου 200 κιλά. Μερικά είδη που υπάρχουν,είναι τα εξής :τίγρης της Βεγγάλης (λευκή και ερυθροκίτρινη), της Σουμάτρας,της Σιβηρίας κ.α. Επίσης, έχει την ικανότητα να βρίσκει την τροφή της,που είναι απαραίτητη για να αναπτυχθεί ο οργανισμός της. Ζει στις ζούγκλες της Αφρικής και της Ασίας.
1.Οι τίγρης, έχουν δημιουργηθεί για να κάνουν επιθέσεις στους αντίπαλούς τους.
2.Διαθέτει ευέλικτη σπονδυλική στήλη.
3.Οι πατούσες της, έχουν πυκνή τρίχωση με κοιλώματα που την βοηθάνε να κινείται.
4.Κινείται γρήγορα,έχει την ικανότητα να κολυμπάει στο νερό,μπορεί να σκαρφαλώνει σε δένδρα και ακόμα να μετακινείται ανάμεσα από θάμνους χωρίς να τραυματιστεί.
5.Μπορεί να περπατάει ατελείωτες ώρες,χωρίς να κουράζεται.
6.Έχει την δυνατότητα να βαδίζει αθόρυβα με την βοήθεια των άκρων που διαθέτει. Αυτό,είναι ένα πλεονέκτημα για την τίγρη,επειδή δε γίνεται αντιληπτή από τους εχθρούς της.
7.Τα πόδια της,διαθέτουν επικίνδυνα νύχια,τα οποία όταν βαδίζει,κρύβονται μέσα στο δέρμα της.





ΜΑΛΕΣΟΒΑ ΕΛΕΑΝΑ Α'1 ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΑ

ΜΥΔΙ

Τα μύδια ζουν κυρίως στη θάλασσα, αλλά ορισμένα είδη ζουν σε μεγάλα ποτάμια ή σε λίμνες ή λίμνες με στάσιμα νερά.

Τα μύδια τρέφονται με μικροοργανισμούς που κατακρατούνται, καθώς το νερό περνά μέσα από το όστρακο.

 

Φύκια και πρωτόζωα που αποτελούν μεγάλο μέρος της τροφής των μυδιών του Illinois, τα οποία ζουν σε ποτάμια και λίμνες.

Το μύδι χρησιμοποιεί το πόδι του για να μετακινηθεί, σπρώχνοντας τον εαυτό του αργά-αργά, αφήνοντας πίσω του μια οφιοειδή τροχιά. Για να στηριχτεί, εκκρίνει ίνες από το πόδι του, οι οποίες όλες μαζί ονομάζονται βύσσος. Έτσι, το μύδι στερεώνεται στο βυθό, στις πέτρες ή και σε άλλα αντικείμενα.

Υπάρχει ένα άλλο είδος μυδιού, το μύδι ζέβρα, το οποίο έχει έναν ξεχωριστό τρόπο κίνησης. Ανοίγει τα δύο όστρακά του και ύστερα τα κλείνει, πιέζοντας το νερό που υπάρχει ανάμεσά τους προς τα έξω και έτσι προωθείται. Αυτή η κίνηση επαναλαμβάνεται συνεχώς.

 Zebra Mussel

 

Γιώργος Χριστόπουλος A1-γυμνασίου 

Στήριξη και κίνηση στη Μέλισσα

Στήριξη και κίνηση στη Μέλισσα

  Όπως κατά κανόνα σε κάθε έντομο έτσι και στην μέλισσα στο σώμα της διακρίνονται τρία βασικά τμήματα, την κεφαλή, τον θώρακα και την κοιλία. Το σώμα της μέλισσας περιβάλλεται από εξωσκελετό, ο οποίος δίνει στήριγμα στους μυς, ενώ δεν διαθέτει ενδοσκελετό. Καλύπτεται ολόκληρο από πλούσιο και πυκνό τρίχωμα. Η κάθε τρίχα μοιάζει με στάχυ, γεγονός που βοηθά την μέλισσα να επιτελέσει το ρόλο της ως επικονιαστής φυτών.

            Θώρακας

            Ο θώρακας αποτελείται από 4 τμήματα και  φέρει τα όργανα κίνησης του εντόμου, δηλαδή τα φτερά και τα πόδια. Κάθε θωρακικός δακτύλιος αποτελείται από 4 πλάκες

            Στον λαιμό, στο σημείο που συνδέεται η κεφαλή με τον θώρακα, βρίσκεται το αισθητήριο όργανο της ισορροπίας. Παρόμοιο όργανο υπάρχει και στ σημείο σύνδεσης του θώρακα με την κοιλία, στον μίσχο.

            Τα φτερά

            Η μέλισσα έχει δύο ζεύγη φτερών. Το πρώτο το μεγαλύτερο σε μέγεθος ενώνεται κατά την πτήση με το δεύτερο με άγκιστρα ( hamulli ) . Μ’ αυτό τον τρόπο μεγαλώνει η επιφάνεια επαφής με τον αέρα και μειώνεται ο στροβιλισμός. Τα φτερά είναι μεμβρανώδη, με πολλές νευρώσεις, οι οποίες εκτός της ενίσχυσης που προσδίδουν, τροφοδοτούν τα φτερά με αιμολέμφο και οξυγόνο.

            Η μέση ταχύτητα πτήσης για την εργάτρια έχει υπολογιστεί στα 24 km / h , όταν ο πρόλοβός της είναι άδειος και 23,4 km / h με γεμάτο πρόλοβο.
            Τα πόδια

Η μέλισσα έχει τρία ζεύγη ποδιών. Κάθε πόδι αποτελείται από 5 τμήματα:

Tο ισχίο, τον τροχαντήρα, τον μηρό, την κνήμη και τον ταρσό.

            Αντίστοιχα ο ταρσός αποτελείται από 5 ταρσομερή . Το πρώτο ταρσομερές ονομάζεται βασιταρσός, ενώ το πέμπτο πόδι.

            Στο πόδι, το τελευταίο ταρσομερές του ταρσού, υπάρχει ζεύγος οργάνων  που βοηθά τη μέλισσα να βαδίζει σε λείες επιφάνειες.

Χρήστος Τσολακίδης Α΄1