ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΡΕΤΤΑ-ΚΑΡΕΤΤΑ

   ΧΕΛΩΝΑ  ΚΑΡΕΤΤΑ-ΚΑΡΕΤΤΑ

Η χελώνα καρέτα-καρέτα έχει υδροδυναμικό σχήμα και αυτό τη βοηθάει στην στήριξη και την κίνηση της. Για την κίνηση της χρησιμοποιεί τα πτερύγια της. Τα μπροστινά της πτερύγια χρησιμοποιούνται για την προώθηση ενώ τα πίσω πτερύγια δρουν σαν πηδάλια . Η χελώνα καρέτα-καρέτα είναι σπονδυλωτό ζώο και ανήκει στα ερπετά . Ζει στην θάλασσα και πιο συγκεκριμένα ζει στην μεσόγειο. Όπως και τα άλλα είδη θαλάσσιων χελωνών, η καρέτα αναπνέει με πνεύμονες. Το δέρμα της καλύπτεται από φολίδες, ενώ το καβούκι της αποτελείται από κεράτινες πλάκες. H μεσογειακή καρέτα ζυγίζει περίπου 90 κιλά και το μήκος της φτάνει το ένα μέτρο. Τρέφεται με θαλάσσια φυτά και ασπόνδυλα -ιδιαίτερη είναι η προτίμησή της στις τσούχτρες. Οι θηλυκές καρέτα-καρέτα αφού ωριμάσουν σεξουαλικά σε ηλικία περίπου 30 ετών, επιστρέφουν κάθε δύο χρόνια στον τόπο, όπου γεννήθηκαν οι ίδιες, για να εναποθέτουν τα αβγά τους . Προτιμούν τις αμμώδεις παραλίες με ήπιες κλίσεις και χωρίς εμπόδια, όπου η άμμος έχει τα κατάλληλα χαρακτηριστικά υφής και μεγέθους και πληροί τις προϋποθέσεις θερμοκρασίας και υγρασίας, που είναι απαραίτητες για την επώαση.  
 

Γεννάνε τους καλοκαιρινούς  μήνες βγαίνοντας δύο ως τέσσερις φορές στην παραλία αργά το βράδυ. H εκκόλαψη διαρκεί δύο μήνες. Οι νεοσσοί, περίπου 100 σε κάθε φωλιά, έχουν  μήκος πέντε εκατοστά και ζυγίζουν 17 γραμμάρια. Μόλις εκκολαφθούν, ανεβαίνουν όλοι μαζί στην επιφάνεια της άμμου και τρέχουν αμέσως προς την θάλασσα. Αυτό το πρώτο ταξίδι είναι το σημαντικότερο της ζωής τους, γιατί βοηθά τα χελωνάκια να προσανατολιστούν και να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν στον ίδιο τόπο μερικές δεκαετίες αργότερα. Οι νεοσσοί έχουν να αντιμετωπίσουν πάμπολλους φυσικούς εχθρούς -καβούρια, γλάρους και ψάρια- και η θνησιμότητά τους είναι εξαιρετικά υψηλή. Υπολογίζεται ότι σε κάθε χίλια χελωνάκια επιζεί και ενηλικιώνεται μόνο ένα.  
 

ΑΠΕΙΛΕΣ 

   H υποβάθμιση  και η καταστροφή των βιότοπων, όπου αναπαράγεται η καρέτα, θέτουν  σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωση  του είδους. Κύρια αιτία για την αλλοίωση του φυσικού χαρακτήρα των ακτών αποτελεί η άναρχη τουριστική ανάπτυξη, που συνεπάγεται δραστική συρρίκνωση των διαθέσιμων παραλιών ωοτοκίας της χελώνας. O θόρυβος από τα ξενοδοχεία και τις ταβέρνες τρομάζει τις θηλυκές καρέτα-καρέτα, τα φώτα αποπροσανατολίζουν τους νεοσσούς, ενώ τα οχήματα, οι ομπρέλες για τον ήλιο και οι ξαπλώστρες συμπιέζουν την άμμο προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην ωοτοκία και την εκκόλαψη. Σημαντικές απειλές αποτελούν επίσης η χρήση μη επιλεκτικών αλιευτικών εργαλείων -κάθε χρόνο χιλιάδες θαλάσσιες χελώνες μπλέκονται τυχαία στα δίχτυα και τα παραγάδια και πνίγονται- και η ρύπανση από προϊόντα πετρελαίου, χημικές ουσίες και σκουπίδια. Ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελούν οι πλαστικές σακούλες, αφού οι χελώνες τις τρώνε, νομίζοντας πως πρόκειται για τσούχτρες, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από ασφυξία. Τέλος, κάποιες χελώνες τραυματίζονται, μερικές φορές θανάσιμα, από ταχύπλοα σκάφη, που πλέουν κοντά στις παραλίες ωοτοκίας.