ΧΕΛΩΝΑ

ΧΕΛΩΝΑ

Ερπετό που ανήκει στην οικογένεια των χελωνίων. Διακρίνονται οι χελώνες σε τρία είδη ανάλογα με τον τρόπο και τον τόπο ζωής τους. Έχουμε τις Χερσαίες, τις αμφίβιες και τις θαλάσσιες.
Χερσαίες χελώνες. Σήμερα υπάρχουν μόνο 50 είδη από αυτές. Ζουν αποκλειστικά στην ξηρά. Τρέφονται με φυτά και είναι από τα πιο αβλαβή ζώα.
Ζουν περισσότερο στα εύκρατα κλίματα και σ' όλες τις ζεστές χώρες εκτός από την Αυστραλία και την Πολυνησία. Οι χερσαίες χελώνες έχουν το θώρακά τους αρκετά θολωτό, ώστε να μπορούν να μαζεύουν όταν χρειάζεται μέσα σ' αυτόν τα πόδια και την ουρά τους. Ζουν από 70 έως 125 χρόνια, καμιά φορά και περισσότερο. Τα πιο γνωστά είδη είναι: η χελώνα η μαυριτανική, η χελώνα η χέρμαννη και η χελώνα η ελληνική.
Οι χερσαίες χελώνες γονιμοποιούνται το καλοκαίρι και γεννούν τα αυγά τους πολλές βδομάδες μετά. Γεννούν από 2 ως 12 αβγά, που τα παραχώνουν κάπου για ασφάλεια και τα αφήνουν μετά στην τύχη τους.
Έχουν πολύ νόστιμο κρέας και τρώγονται σε πολλά μέρη του κόσμου.
Οι χερσαίες χελώνες γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια. Αν και γεννιούνται πολύ μικρές, μπορούν να γίνουν πολύ μεγάλες σε μέγεθος. Επίσης ζουν πολλά χρόνια, γι' αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για μια μακροχρόνια δέσμευση. Όταν είναι νεαρές, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο φύλων. Στα 3-4 χρόνια αρχίζουν να φαίνονται κάποιες διαφορές. Οι αρσενικές είναι πιο μεγάλες, έχουν μακρύτερη και παχύτερη ουρά, που διπλώνει στα πλάγια. Επίσης οι αρσενικές έχουν μια κοιλότητα στο κάτω μέρος του κελύφους, που δεν υπάρχει στα θηλυκά. Στο σπίτι απαιτούν διατροφή πλούσια σε ίνες, με χαμηλή πρωτεΐνη, χαμηλό λίπος, βασισμένη στο χόρτο, για να είναι υγιείς. Η καλύτερη τροφή για τις χερσαίες χελώνες είναι ανάμεικτα φρέσκα λαχανικά, γρασίδι, τριφύλλι, πικραλίδα, λουλούδια που τρώγονται. Σε μικρότερη ποσότητα δίνουμε σκούρα πράσινα φύλλα λαχανικών. Υπερβολικές ποσότητες λαχανικών, πλούσια σε πρωτεΐνη, δεν συνιστώνται. Το ειδικό φαγητό του εμπορίου μπορεί να δίνεται σαν μέρος της διατροφής της. Συμπλήρωμα ασβεστίου μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Φαγητό για σκύλους / γάτες ή έντομα πρέπει να αποφεύγεται. Φρέσκο νερό πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμο σε κατάλληλο σε μέγεθος πιάτο. Πρέπει να είναι αρκετά βαθύ ώστε να μπορεί η χελώνα να πίνει και να βρέχεται όποτε το θελήσει.
Η ιδανική κατοικία για τις χερσαίες χελώνες είναι στην ύπαιθρο, με το φυσικό φως του ήλιου και το φρέσκο αέρα. Πρέπει να περιφράζουμε αρκετό χώρο και με προσοχή γιατί οι χελώνες μπορούν να σκάβουν κάτω από το φράχτη. Πρέπει επίσης να υπάρχουν μέρη στα οποία μπορεί η χελώνα να κρύβεται για να βρίσκει σκιά και προστασία, από τη ζέστη ή το κρύο. Το δάπεδο μπορεί να έχει χώμα, άμμο ή γκαζόν που δεν έχει ψεκαστεί με παρασιτοκτόνα. Μικρά δέντρα και διακοσμητικά χόρτα μπορούν να προστεθούν στο χώρο. Τέλος στο πάνω μέρος πρέπει να υπάρχει προστασία για να εμποδίσει άλλα ζώα να μπουν.
Κάποια πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε είναι:
· να περιπλανώνται ελεύθερα
· τροφή για γάτες και σκύλους
· σταθερή δίαιτα με φρούτα και λαχανικά πλούσια σε πρωτεΐνη
· υπερδοσολογία βιταμινών και μετάλλων
· υγρές ή κρύες συνθήκες
· αντικείμενα που μπορούν να κάνουν τη χελώνα να γυρίσει ανάποδα
· ακατάλληλα στοιχεία που μπορεί να καταπιεί η χελώνα, αφού καταπίνουν σχεδόν τα πάντα
Οι πιο συνηθισμένες ασθένειες που πλήττουν τις χερσαίες χελώνες είναι:
· μολύνσεις του αναπνευστικού
· διατροφικές διαταραχές
· μεταβολική νόσος των οστών
· μαλακό κέλυφος / σαθρό κέλυφος
· τραυματισμοί
· τσιμπούρια
· εντερικά παράσιτα
· σήψη του κελύφους
· αποστήματα

Τζωρτζίνα Ευαγγελινού Α1

Οστέινος Ανθρώπινος Σκελετός

Οστέινος Σκελετός αποτελείται από:

Σκελετό Κεφαλής

Αυτός ονομάζεται κρανίο. Χωρίζεται στο εγκεφαλικό και το προσωπικό κρανίο

Σκελετό Κορμού

Αυτός περιλαμβάνει: τη Σπονδυλική στήλη και το θωρακικό σκελετό

Σκελετό Άκρων

Αυτός περιλαμβάνει το Σκελετό Άνω Άκρων και το Σκελετό Κάτων Άκρων

Σπονδυλική Στήλη

 

Σπόνδυλοι

είναι τα 24 οστά που μπαίνοντας το ένα πάνω στο άλλο σχηματίζουν τη σπονδυλική στήλη.

Μεσοσπονδύλιοι δίσκοι

Είναι οι χόνδροι που χωρίζουν τον κάθε σπόνδυλο. Ενεργούν ως απορροφητήρες (αμορτισέρ) των πιέσεων-δυνάμεων που ασκούνται στη σπονδυλική στήλη και της επιτρέπουν να κινείται προς κάθε κατεύθυνση. Ο κάθε δίσκος στο εσωτερικό του έχει ένα πυρήνα μαλακό (όπως το ζελέ) που περιβάλλεται από δακτυλίους ανθεκτικών ινών.

Οι σπονδυλικές αρθρώσεις

Είναι οι μικρές αρθρώσεις που συνδέουν τους σπονδύλους μεταξύ τους και διατηρούν τη σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης.

Ο Νωτιαίος Μυελός

Είναι ένα δίκτυο από νεύρα που κατεβαίνουν από τον εγκέφαλο μέσα από ένα σωλήνα της σπονδυλικής στήλης. Τα νεύρα αυτά, οι ρίζες τους, βγαίνουν από τη σπονδυλική στήλη προς τα χέρια και τα πόδια, περνώντας ανάμεσα από τους σπονδύλους.

Σύνδεσμοι: είναι γερές ίνες (ταινίες) που στηρίζουν τις αρθρώσεις της Σπονδυλικής Στήλης.

Σπονδυλικές Καμπύλες

Είναι φυσιολογικές καμπές που κάνει σε διάφορα σημεία η Σ.Σ.

                   Είναι η αυχενική λόρδωση προς τα εμπρός,

                   η θωρακική κύφωση προς τα πίσω στην πλάτη και

                   η οσφυϊκή λόρδωση προς τα εμπρός στη μέση.

Αυτές οι καμπύλες κάνουν τη Σπονδυλική Στήλη πιο ανθεκτική, πιο σταθερή και περισσότερο ευκίνητη

Παθήσεις

Πολλές φορές όμως παρουσιάζονται υπέρμετρες κυρτώσεις της σπονδυλικής στήλης από παθολογικές αιτίες, και τέτοιες είναι οι:

1. Λόρδωση με έντονο άνοιγμα προς τα οπίσω, ονομασία που προήλθε από την υπεροπτική γενικότερη εικόνα των Λόρδων.
2. Κύφωση, αντίθετη της προηγουμένης, με έντονο άνοιγμα προς τα εμπρός, εμφανέστερη σε υπερήλικα άτομα, και
3. Σκολίωση, με έντονη κυρτότητα της σπονδυλικής στήλης, είτε δεξιά, είτε αριστερά.

ΛΟΡΔΩΣΗ

  ΣΚΟΛΙΩΣΗ

ΚΥΦΩΣΗ

Οσφυαλγία

Η εμφάνιση της οσφυαλγίας είναι πολύ συχνή, έχει μάλιστα υπολογιστεί μετά από στατιστικές μελέτες ότι το 60-80% των ανθρώπων έχουν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους την εμπειρία του πόνου στη μέση. Το ποσοστό της ακριβούς διάγνωσης των ασθενών με πόνο στη μέση που επισκέπτονται ιατρό είναι μόνο 15% ενώ το υπόλοιπο 85% αποχωρεί από το ιατρείο με μη ειδική διάγνωση του αιτίου που προκάλεσε τον πόνο.

Αυτό δείχνει την πολυπλοκότητα της παθολογίας που επικρατεί στην οσφύ και την ανάγκη για εξειδίκευση και έρευνα με σκοπό την πληρέστερη αντιμετώπιση των ασθενών.

Γενικά τα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης θεωρούνται τρίτα σε συχνότητα μετά τα καρδιαγγειακά και τις αρθροπάθειες.

Η οσφυαλγία αποτελεί το πιο συχνό αίτιο περιορισμού των δραστηριοτήτων στις ηλικίες κάτω των 45 ετών. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε τη συχνότητα των κακώσεων της σπονδυλικής στήλης κατά την εργασία, όπου η μέση αποτελεί το πιο συχνό σημείο τραυματισμού στον επαγγελματικό χώρο.

Αιτιολογία

Η οσφυαλγία , γενικά, προέρχεται από τραυματισμό, ανεπάρκεια ή βλάβη στο μεσοσπονδύλιο δίσκο , αρθρικές αποφύσεις, συνδέσμους, μύες, οστά και νεύρα.

Θα μπορούσαμε να ταξινομήσουμε τις καταστάσεις αυτές σε επτά μεγάλες ομάδες:

1. Εκφύλιση

2. Κακώσεις

3. Μεταβολικά νοσήματα

4. Φλεγμονώδεις καταστάσεις

5. Μικροβιακές φλεγμονές

6. Όγκοι

7. Ειδικές καταστάσεις που προκαλούν οσφυαλγία ( εγκυμοσύνη κ.α)

Αρθρίτιδα

Όπως όλες οι αρθρώσεις στο σώμα και οι σπονδυλικές αρθρώσεις μπορεί να προσβληθούν από αρθρίτιδα (πιο συχνά οστεοαρθρίτιδα). Μαζί με την καταστροφή του χόνδρου των αρθρώσεων και την φλεγμονή της άρθρωσης, δημιουργούνται οστικές προεξοχές (οστεόφυτα ή άλατα), στα μέρη που ο δίσκος συνδέεται με τον σπόνδυλο.

Ο συνδυασμός αυτής της φθοράς του δίσκου και της οστεοαρθρίτιδας των σπονδυλικών αρθρώσεων αποκαλείται συνήθως αυχενική ή οσφυϊκή σπονδυλοαρθροπάθεια.

Ισχιαλγία

Είναι πόνος στη διαδρομή του ισχιακού νεύρου. Το νεύρο αυτό βγαίνει ανάμεσα από τους δύο τελευταίους σπονδύλους και διαμέσου του γλουτού, του μηρού και της κνήμης φθάνει μέχρι τα δάκτυλα του ποδιού. Αν ερεθιστεί η Σ.Σ. από κάποιο προεξέχοντα δίσκο (δισκοκήλη - δισκοπάθεια) ή μια φλογισμένη άρθρωση, προκαλείται έντονος πόνος που μπορεί να φτάσει μέχρι τα δάκτυλα.

Οστεοπόρωση

Η ελάττωση της οστικής μάζας στους σπονδύλους, τους κάνει αδύνατους και εύθρυπτους με αποτέλεσμα με μια μικρή αιτία να σπάζουν (να καθιζάνουν), προκαλώντας έντονο πόνο. Αυτή είναι η πιο συχνή αιτία πόνου στη Σ.Σ. στα ηλικιωμένα άτομα (άνω των 60 ετών).

Ρευματικές παθήσεις είναι οι μη τραυματικές και μη χειρουργικές παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος (Εικόνα 2) και οι παθήσεις του συνδετικού ιστού. Είναι δηλ. οι παθήσεις των αρθρώσεων (Εικόνες 3-4), των τενόντων, των συνδέσμων, των ορογόνων θυλάκων, των μυών, των οστών και της σπονδυλικής στήλης (Εικόνες 5-6).

Παθήσεις των πελμάτων (ασυμμετρίες της καμάρας), όπως

πλατυποδία, κοιλοποδία, ραιβοποδία, προβλήματα στα μετατάρσια, άκανθα πτέρνας (ασύμμετρη ανάπτυξη οστού στην κάτω επιφάνεια της φτέρνας).

Σκολίωση

Χονδροπάθεια επιγονατίδας (πολύ συχνή στα κορίτσια)

 

Κάλοι

Ιστοσελίδες:

http://el.wikipedia.org

http://el.science.wikia.com/wiki

ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΕΝΤΖΟΥ Α2